Yine ellerimde taşıyorum boynumdaki simgeyi
Yoksa merdivenlerden inme zamanımı geldi
Anladım taşıyamam kaldıramam bu yükü
Ben sonsuz bir matemim kasvetli bir düğümü

Sevgi anlaşmak değildir nedensizde sevilir
Bende neden yok sonuç belli değildir
Basamakları sayıyorum boynumda simge
Unuttum yine silbaştan başlarım simge elimde

Merdivenin sahibini bilsem yine cıkmak istermiydim
Ama bu basamakları çıkan ben değil,çıkan benim kalbim
Ki dersin artık hiç bir manası yok
Biliyorum fakat kalbimin dilini konuşamam bilen yok

Çaresizce esefli bir gülüş siniyor gözlerimden
Zorlada olsa gülüyor gözlerim,gelen hıçkırıklar kalbimin derinliklerinden
İşte basamağın en önünde biri ilerliyor zirveye
Ben bakıyor bir basamaklara birde zirvedekine

Zirvedekide mutlu zirvede
En geride ben ellerim gözlerimde
Kalbimin hıçkırık sesleri
Elimde mana bulduğum o büyülü simge...(MeNeLzEm)